Κάποτε νόμιζα πως η ελευθερία ήταν να σε αγαπούν όλοι.Πως η επιτυχία ήταν να μη δυσαρεστείς κανέναν.Πως η αξία σου μετριέται με το πόσο “χρήσιμος” είσαι για τους άλλους. Το πίστεψα τόσο δυνατά, που χωρίς να το καταλάβω, άρχισα να μεταμορφώνομαι.Έγινα καλή, προβλέψιμη, πάντα διαθέσιμη.Ένας ρόλος, όχι μια παρουσία. Και όσο φοβόμουν τι θα πουν οι άλλοι…τόσο περισσότερο απομακρυνόμουν από…